{{#palabras}}
{{.}}
{{/palabras}} {{^palabras}}
No hi ha cap resultat ...
{{/palabras}}
instrumentatiu (Diccionari)
instrumentatiu -iva
adj. LING.
Es diu del verb que, en unió de l'acció, expressa l'instrument amb què esta és acomplida.
instrumentatiu (Traducció Valencià-Castellà)
instrumentatiu -iva
adj.
instrumentativo -va.
Et pot interessar
addicional
aldo-
aureolar
cactàcia
compleció
cospel
cuallarg
cálido
ejecutividad
humoroso
immunocompetència
inefabilidad
lampa
limitado
perpetuïtat
pinc
polvoriento
postbèl·lic
regocijo
sobreescalfar